تاثیر تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی، هایپرتروفی و سطوح پروتئین میوژنین عضلات دوقلو در موش های صحرایی سالمند

زمینه و هدف: تمرین مقاومتی (RT) یکی از موثرترین استراتژی‌ها برای پیشگیری از تضعیف و تخریب عضلانی ناشی از سن است؛ زیرا قدرت و عملکرد عضلانی را بهبود می بخشد. از آنجایی که کاهش توده عضلانی در ایجاد سارکوپنی مشارکت دارد، اثر تمرین مقاومتی بر هایپرتروفی عضلانی و فرآیندهای میوژنیک آن در سالمندی مهم و بحث‌برانگیز است. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرین مقاومتی بر قدرت، توده عضلانی و سطوح پروتئین میوژنین در عضلات دوقلوی موش‌های سالمند بود. روش تحقیق: 16 سر موش صحرایی نر سالمند (24 ماهه) به طور مساوی به دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی تحت هشت هفته تمرین مقاومتی پیشرونده (3 جلسه در هفته) بالارفتن از نردبان با وزنه بسته‌شده به دم قرار گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه، نیروی ایزومتریک، وزن عضله و سطوح پروتئین میوژنین عضلهدوقلو هر دو گروه اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل از آزمون t مستقل در سطح معنی­داری 05/0p< استفاده شد.  یافته ها: نیروی مطلق و نسبی عضله (نسبت به وزن بدن) در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی‌داری بیش از کنترل بود (05/0p˂). وزن تر دوقلو بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (05/0p>). تحلیل وسترن‌بلات بافت عضلانی نشان داد  که سطوح پروتئین میوژنین تفاوت معنی‌داری بین دو گروه ندارد (05/0p>). نتیجه‌گیری: به دنبال تمرین مقاومتی در موش‌های سالمند ظرفیت تولید نیرو و کیفیت عضلانی (نیرو نسبت به توده عضلانی) از طریق رخدادهایی که به نظر می‌رسد ناشی از درگیری سازگاری‌های عصبی- عضلانی باشد افزایش می‌یابد. علاوه بر این یافته‌ها پیشنهاد می کنند که افزایش در قدرت عضلانی پس از تمرین مقاومتی در موش‌های سالمند به وسیله تغییرات توده عضلانی و بیان پروتئین میوژنین قابل توجیه نیست.